Σεπτέμβρη

Ζωή μου πιασμένη στα άκρα, της φύσης
στο χείλος της πτώσης, Σεπτέμβρη, σαν φύλλο.
Ψυχή μου δοσμένη στης μπόρας τις ρήσεις,
στου ανέμου τις ώσεις, στα ρίσκα που οφείλω.

Καρδιά μου ορκισμένη τους όρκους να σχίσεις,
τους κόσμους να σώσεις, να βρεις έναν φίλο.
Κορμί που προσμένει αρχή να θυμίσεις,
φθορές να προδώσεις με στόμφο και ζήλο.

Ζωή κρεμασμένη, μιας πριν κιτρινίσεις,
ζητώ να μου δώσεις της γνώσης το μήλο.
Ψυχή ρημαγμένη πριν αποδημήσεις,
θυμήσου ν' απλώσεις παντού να σε στείλω.

Καρδιά προδομένη μιας πριν μαρτυρήσεις,
ψηλά να σηκώσεις του ονείρου τον στύλο.
Κορμί που υπομένει, μιας πριν γονατίσεις,
βαθιά να καρφώσεις στον τύπον τον ήλο.

Κι αν ειν' να διαλέγω, μα, κάθε Σεπτέμβρη.
Εκεί θα γεννιέμαι. Εκεί που πεθαίνω.


~ ΠΑΓΩΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ~